به چه قیمتی گذشتیم از شبای خیس مهتاب
چی گذاشتیم از من و تو به جز آرزوی بر آب

به چه قیمتی غرور و سر راهمون کشیدیم
چرا لحظه های باهم بودن هامون و ندیدیم

خوبِ من ما هر دو باختیم توی این بازی بی خود
هر دوتامون کم گذاشتیم که ترانه هامونم مرد

چیزی از لحظه نمونده من و تو لحظه رو کشتیم
حکم اعدام دلامون و با غرورمون نوشتیم

اگه دوسم نداری به روم نیار
یه چیزی از غرورم واسم بذار

نذار تو فکر تنهایی گم بشم
نذار حرف و حدیث مردم بشم...

دلمو انقده نشکن آخه این دل عاشقت بود
له نکن این قلب خونو آخه روزی لایقت بود

دلمو انقدر نسوزون مگه چی مونده از این دل
رفتی و با بی وفائیت زدی مهر نحس باطل

تو که دوس نداشتی باشی چرا آتیشم کشیدی
اونکه تو خودخواهیات مرد دل من بود تو ندیدی

از تو خونه وجودم به چه آسونی پریدی
ریختن غرور این من رو ندیدی نشنیدی

تو دلم نقل یه حرفایی هست
            که بگم میری ، نگم می میرم

بعضیا بدجوری عاشق میشن
            عشق یعنی تو بمون من میرم

تو که میری نفسم میگیره
            همه ی خستگیات یکجا چند

تو بخندی همه چی حل میشه
            تو بخندی همه چی خوبه ، بخند ….
                                                بخند .... بخند ….

همه چی خوبه فقط دلتنگم
            آخه هیچی مثِ دلتنگی نیست

دو تا دریاچه تو چشماته ولی
            هیچ دریاچه ای این رنگی نیست

هنوزم دور خودم میچرخم
            من و این عقربه ها هم دردیم

ساعتا از سر هم رد میشن
            ما فقط میریم و برمی گردیم

تو دلم نقل یه حرفایی هست
            که بگم میری نگم می میرم

بعضیا بدجوری عاشق میشن
            عشق یعنی تو بمون من میرم

تو که میری نفسم می گیره
            همه ی خستگیات یکجا چند

تو بخندی همه چی حل میشه
            تو بخندی همه چی خوبه ، بخند ….
                                                بخند ….. بخند ……

همه چی خوبه فقط دلتنگم
            آخه هیچی مثِ دلتنگی نیست

دوتا دریاچه تو چشماته ولی
            هیچ دریاچه ای این رنگی نیست

هنوزم دور خودم میچرخم
            من و این عقربه ها هم دردیم

ساعتا از سر هم رد میشن
            ما فقط میریم و برمی گردیم

تو که رفتی و رسیدی به بهار
            هنوز اینجا سر کوها برفه

آخرش عشق تو ویرونم کرد
            مرد ویرون بشه خیلی حرفه

تو که رفتی و رسیدی به بهار
            هنوز اینجا سر کوها برفه

آخرش عشق تو ویرونم کرد
            مرد ویرون بشه خیلی حرفه

تو دلم نقل یه حرفایی هست  ...

پای آینه های جادو لبِ گلدونای خالی
پشت شیشه های نازک با یه دنیای خیالی

بین خواب و وهم و رویا با مترسک های رنگی
لای پرده های تاریک حبسِ دیوارای سنگی

زندگی با یه مترسک لمسِ دنیای محاله
پسرم چشماتو وا کن آدم آهنی خیاله

رو به آب و آینه وا کن اون دو ماهِ دیدنی رو
تهِ چاهِ قصه بنداز غولِ آدم آهنی رو

تا که تو قفس اسیری حس آزادی کدومه
دنیا تو چشم قناری چن تا خطِ ناتمومه

این حبابِ خوابو بشکن با یه حس فاتحانه
دل بده به این تبسم پا بذار تو این ترانه

عبدالجبار کاکایی

چراغارو خاموش کن هوا هوای درده
دوست ندارم ببینی چشمی که گریه کرده

چراغارو خاموش کن سرگرم گریه باشم
می‌خوام به روم نیارم باید ازت جدا شم

فکر نبودن تو دنیامو می‌سوزونه
چراغارو خاموش کن چشم و چراغ خونه

یه خورده آرومم کن نشون نده که سردی
حالا وقته دروغه بگو که بر‌میگردی

از شرم اشکای من رفتی چرا یه گوشه
ازم خجالت نکش چراغا که خاموشه

اگه دلت هنوزم باهام یکم رفیقه
یه خورده دیرتر برو فقط یه چند دقیقه

یاحا کاشانی